Słonowice

Sołectwo Słonowice liczy 134 mieszkańców wg stanu na dzień 31.12.2024r. 

Położone przy drodze powiatowej, odchodzącej w Reblinie od szosy krajowej E-6 relacji Słupsk-Szczecin w kierunku Wrzącej. Leży w południowo zachodniej części Gminy Kobylnica i oddalona jest 14 km od Słupska, 17 km od Sławna oraz 6 km od Sycewic.
Teren wokół wsi lekko falisty, otoczony polami uprawnymi z niewielkimi enklawami zalesienia.  Wschodnią granicę sołectwa wytycza linia kolejowa ze Słupska do Miastka z przystankiem kolejowym oddalonym o 2 km od Słonowic.

Sołtys

• Pani Agnieszka Milczarek

Rada Sołecka

• Pani Teresa Jaroszewicz 
• Pan Wiesława Granoszewska
• Pan Andrzej Wrembel

Sołectwo zostało założone w 1946 roku. Obszar sołectwa obejmuje wieś Słonowice. W centrum wsi Słonowice znajduje się wzniesiony z cegły z niewielką ilością głazów narzutowych kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława Kostki. Salowy kościół zbudowany pod koniec XIX w. w stylu neogotyckim posiada zabytkową gotycką wieżą frontową z XIV w. Bryła kościoła pełni istotną rolę w krajobrazie. Dobrze wyeksponowana jest od strony północno-zachodniej. Wewnątrz kościoła znajduje się renesansowa chrzcielnica z 1658 roku i barokowa ambona. W pobliżu kościoła stał dwór o konstrukcji ryglowej, kryty słomą, który spłonął w 1939 roku. Wokół dworu był park w stylu angielskim z dwoma stawami i starodrzewem. W Słonowicach znajduje się także Sala Królestwa Zboru Świadków Jechowy. We wsi działają również instytucje publiczne to jest Szkoła Podstawowa im. Książąt Pomorskich i Ośrodek Zdrowia. 

Rys historyczny
Słonowice niemiecka nazwa miejscowości przed 1945 r. to Gross Schlönwitz, Nazwa wsi ma charakter patronimiczny i utworzona została od nazwy osobowej Słony. W 1505r. miejscowość tę nazywano również Slonnenitz. Wioski Słonowice i Dobrzęcino należały do Mathiasa von Puttkamer. W 1480r. sprzedał on Malechowo i nabył Komorczyn, Dobrzęcino i Słonowice. W 1510r. część tych ziem figurowała jako zastaw dla von Below. Nazwisko von Belowów znane było w Słonowicach do 1549r. i Dobrzęcinie do 1640r. W latach 1655/66 jako właścicieli figurują nazwiska von Kleist i von Krockow jako nazwiska właścicieli. To ostatnie zaistniało prawdopodobnie przez koligację z kobietą z rodziny von Below. W 1756r. jedna czwarta obszaru tych wiosek należała do rodziny von Blumensthal z Kwakowa. W 1773r. posiadłości należały do rodziny von Krockow.W okresie wojen napoleońskich Słonowice zostały przez Francuzów podpalone, a później wieś ponownie odbudowano. Do dziś nie wiadomo jak wyglądała przedtem wieś, majątek oraz dworek. W 1840r. grafini Waleska von Krockow wyszła za mąż za rotmistrza Hermanna von Blumestahl z Kwakowa, zmarła jednak podczas porodu syna Vally von Blumenstahl. W ten sposób cały majątek przejęła rodzina von Blumenstahl i należał on do niej do 1945r. Hermann von Blumenstahl zmarł w 1863r., a ponieważ jego syn rotmistrz Vally von Blumenstahl w 1886r. kupił inna posiadłość, Słonowicami w latach 1863-1924 zarządzał administrator o nazwisku Strömer. Po smierci Vallyego von Blumenstahl majątek przejął prof. dr Albrecht von Blumenstahl. W 1924r. zarząd majątkiem przejął jego brat Robert von Blumenstahl. W maju 1939r. spalił się dwór wraz z kilkoma oborami, jedną z nich odbudowano w 1941r. Ponieważ odbudowa dworu nie była wówczas możliwa odłożono ją na czas, kiedy skończy się wojna i do skutku nigdy już nie doszła. W skład spalonego dworu wchodził dom dziedzica, stodoły i obory. Za domem dziedzica położony był budynek, w którym pracował inspektor, również za siedzibą dziedzica obok ulicy był park z dwoma stawami i dużą liczbą starych drzew.Szkoła na początku była jednoklasowa, dopiero po I wojnie światowej stała się dwuklasowa. Do 1934r. uczyli w niej Paul Braun, Weker Klaschiński, zaś w latach 1934-1944 Nimz Künne, Wilke oraz jego żona.Słonowice miały również pocztę, której właścicielem był Friedrich Hein. prowadził on także sklep, pełnił ponadto funkcję burmistrza gminy. We wsi znajdowała się także kuźnia i pracował kołodziej. Majątek szlachecki Słonowice obejmował powierzchnię 325 ha. Zajmowano się przede wszystkim uprawa ziemniaków. Według księgi handlowej Willi Popp hodował 45 krów, 2 buhaje oraz cielęta. Hodowlą trzody chlewnej w majątku zajmował się natomiast August Schramm, a było około 300 sztuk świń. Mienie majątku nadzorował inspektor Arthur Simon.