Kwakowo

Sołectwo Kwakowo liczy 563 mieszkańców wg stanu na dzień 30.09.2024r. 

Położona jest we wschodniej części Gminy Kobylnica nad rzeką Kwaczą, w obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Słupi i przy trasie drogi krajowej nr 21.
Sołectwo zostało założone w 1995 roku. Obszar sołectwa obejmuje miejscowość Kwakowo. Siedzibą organów sołectwa jest miejscowość Kwakowo.

Sołtys

• Pani Urszula Cudziło

Rada Sołecka

• Pani Iwona Drywa
• Pan Tomasz Kontowicz
• Pan Karol Liss
• Pan Marcin Wasiuk
• Pan Krystian Pawlicki

Na terenie sołectwa działa Szkoła Podstawowa im. Polskich Olimpijczyków, zespół boisk wielofunkcyjnych „ORLIK 2012” oraz Filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Kobylnicy . W sołectwie znajduje się zabytkowy kościół parafialny p.w. Najświętszej Maryi Panny.

Szkoła Podstawowa im. Polskich Olimpijczyków w Kwakowie stanowi bazę dydaktyczną składającą się m.in. z sal lekcyjnych, pracowni komputerowej, pracowni językowej, świetlicy, gabinetu pedagoga, stołówki oraz sali gimnastycznej. Do dyspozycji szkoły jest także Moje Boisko Orlik 2012. W szkole funkcjonują także oddziały przedszkolne. Do szkoły uczęszczają uczniowie z 10 miejscowości gminy: Kwakowo Lubuń, Zajączkowo Lulemino, Żelki, Żelkówko, Kruszyna, Płaszewo, Komiłowo i Maszkowo.
Kompleks boisk wielofunkcyjnych „Orlik 2012” w Kwakowie - obiekt znajduje się przy ul. Słupskiej i posiada dwa boiska:

• boisko do gry w piłkę nożną o nawierzchni z trawy syntetycznej
• boisko do gry w koszykówkę i siatkówkę o nawierzchni poliuretanowej

oraz budynek socjalny: zaplecze sanitarne i szatnie.

Rys historyczny
Pierwsza wzmianka z XIII wieku mówiąca o erygowaniu kościoła katolickiego w Kwakowie ("Ecolasiae da Qacoc"). Wieś należała pierwotnie do rodu Zitzewitzów. Następna informacja o Kwakowie, zapisanym jako Quackenburg, pochodzi z 1480 roku. W XVII wieku używano formę kaszubską zapisaną przez Niemców jako "Kwakow". Do roku 1702 odprawiano w tutejszym kościele nabożeństwa także w języku kaszubskim. Pastorem w tym czasie był Christian Bilang. Kwakowo należy do nielicznych wsi pomorskich, w których zachowały się księgi parafialne, sięgające połowy XVIII wieku. Do XVII wieku istniały dwa odrębne majątki, które w 1649 roku skupił w swych rękach Paul von Zitzewitz, ale nie na długo, bo w 30. lat później przeszły we władanie von der Goltzów, następnie Wobeserów, aby ostatecznie - od 1714 do 1905 roku pozostać w rodzinie von Blumenthalów. W 1784 roku we wsi był folwark, młyn wodny, karczma, kuźnia i w sumie 24 domy. Od Blumenthalów Kwakowo wykupił Bodo von Zitzewitz, syn Güntera z Borzęcina, aby sprzedać je następnie w 1913 roku - Bernardowi von Puttkamer. W 1936 roku część dóbr znajdowała się w rękach Otto Ratzke, a druga była własnością R. Huppke ze Słupska. W roku 1702 odbyło się ostatnie nabożeństwo w języku kaszubskim. Szkoła w Kwakowie istniała od 1710 roku, a pierwszy kościół podobno już w 1208 roku. Zastąpiła go świątynia wybudowana pod patronatem Marcusa Siczewitza w 1615 roku. Wieś miała charakterystyczną zabudowę - stodołami zwróconą do drogi. Po licznych pożarach z zabytkowych budowli zachowało się tylko kilka bydynków. Dawniej koło wsi stał XIX-wieczny wiatrak.
Zabytki
Do zabytków znajdujących się na terenie sołectwa , wpisanych do rejestru zabytków zalicza się kościół gotycki wieżę kościoła z XV w.
Kościół parafialny p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP w Kwakowie z XV wieku, przebudowany w wieku XIX - stoi na sztucznie ukształtowanym pagórku w centrum wsi, w krajobrazie z dala widoczna jest masywna wieża z XIV wieku.
Kościół w Kwakowie położony jest w centrum miejscowości, na niewielkim wzniesieniu. Wybudowany został na starym grodzisku (dawniej piaszczystym cyplu otoczonym z trzech stron bagniskami). Orientowany. Obecnie otoczony jest ogrodzeniem z metalowych prętów na kamiennej podmurówce.Krótka historia kościoła - Pierwszy drewniany kościół zbudowano już podobno w 1208 roku. Po pożarze w XIV wieku, zbudowano kościół murowany z cegły (jeden z najstarszych zabytków w tej części Pomorza), z typowymi ozdobami z cegły glazurowanej, czego ślady są widoczne na froncie wieży. Kościół gotycki podlegał licznym naprawom. Tak, w XV wieku przemurowano zapadnięty portal wejściowy. Mimo posadowienia na gruncie piaszczystym, z powodu zalegania w głębszych warstwach torfu, podstawa kościoła często obsuwała się, skąd liczne pęknięcia. W XVII wieku kościół opanowali protestanci. Na przełomie XVII / XVIII wieku rozbudowano wieżę, zmieniając hełm na obecny. W XIX wieku kościół okazał się za mały i w 1863 roku został rozebrany. Z licznych na tym terenie głazów narzutowych zbudowano większy kościół w stylu pseudogotyckim, pozostawiając ceglaną wieżę. Budowę zakończono w 1865 roku. Ślady okien w wieży dokumentują wysokość pierwotnego kościoła. W początkach XX wieku przeniesiono cmentarz grzebalny z terenu przykościelnego pod las w stronę Lubunia. Na plebani zachowała się księga chrztów i zgonów z XVIII wieku. Po 1940 roku kościół powrócił we władanie katolików. W latach 1959-60 usunięto charakterystyczne empory (balkony) i ustawiono neogotycki ołtarz N.M. Panny. W latach późniejszych na miejsce posadzki ułożonej z gotyckiej cegły (pochodzącej z rozbiórki gotyckiego kościoła) - położono nową posadzkę z płytek ceramicznych. W roku 1973 teren kościoła otoczono nowym ogrodzeniem. Budynek kościoła został wybudowany w 1863 roku. Wieża kościoła jest najstarszą częścią obiektu pochodzącą z przełomu XIV i XV wieku. Korpus starej świątyni został rozebrany w 1863 roku i w jej miejsce wzniesiono nowy budynek z kamienia z wieżą ceglaną nakrytą dachem czterospadowym z ośmioboczną latarnią.Projekt świątyni - budynek kościoła został zbudowany na planie prostokąta z węższą wieżą od zachodu i zamkniętym 3 - bocznie prezbiterium od wschodu - zgodnie z ówcześnie panującą zasadą budownictwa sakralnego. Przy północnej części prezbiterium znajduje sie prostokątna zakrystia. W tylnej części nawy kościoła została wsparta na czterech słupach empora organowa. Konstrukcja kościoła oparta jest na murach wykonanych z kamienia. Mury wieży wykonane zostały z cegły na fundamencie kamiennym - wątek wendyjski. Pokrycie dachowe wykonane jest z dachówki. Posadzka w kościele wykonana jest z płytek terakotowych, a w części prezbiterialnej cementowa. Schody prowadzące na emporę organową i w dalszej części na wieżę kościelną są drewniane. Okna w świątyni wykonane są w stolarce drewnianej - krosnowe, a w prezbiterium witrażowe.Wyposażenie wnętrza kościoła - obiekt świątyni posiada zachowaną XIX-wieczną ambonę, chrzcielnicę, prospekt organowy oraz emporę. Na drewnianym stropie znajduje się stare XVIII - wieczne malowidło ze sceną narodzenia Chrystusa. Obecnie wewnątrz kościoła znajduje sie 400 miejsc siedzących oraz przestrzeń na 600 miejsc stojących.