Sołectwo Kobylnica liczy 4895 mieszkańców (wg stanu na dzień 31.03.2024r.). Kobylnica - wieś gminna położona w bezpośrednim sąsiedztwie miasta Słupska.
Wschodnim obrzeżem Kobylnicy przepływa rzeka Słupia. Miejscowość jest siedzibą władz Gminy Kobylnica.
Sołectwo zostało założone w 1945 roku. Obszar sołectwa obejmuje miejscowość Kobylnica. Siedzibą organów sołectwa jest miejscowość Kobylnica.
Sołtys
Rada Sołecka
Do zabytków znajdujących się na terenie sołectwa , wpisanych do rejestru zabytków zalicza się kościół Parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusowego z wieżą z końca XIV w.
Na terenie sołectwa działają następujące instytucje publiczne : Urząd Gminy, Gminne Centrum Kultury i Promocji, Ośrodek Pomocy Społecznej, Szkoła Podstawowa, Centrum Usług Wspólnych, przedszkola i żłobek dla dzieci, Ośrodek Zdrowia , Bank Spółdzielczy, Apteka, Poczta , Posterunek Policji, Straż Gminna a także bardzo liczne zakłady rzemieślnicze, sklepy (przemysłowe, spożywcze, motoryzacyjne, chemiczne) i fabryki.
Rys historyczny
Kobylnica - wieś gminna o starym rodowodzie, wzmiankowana w źródłach historycznych już w 1315 roku. W XV wieku należała do księżnej Erdmuty, wdowy po księciu Fryderyku z pomorskiej dynastii Gryfitów. N przełomie XVI i XVII wieku należała częściowo do rodziny von Puttkamerów i von Lettowów, w końcu w całości została przejęta przez von Puttkamerów. W latach trzydziestych XVIII wieku część Kobylnicy należała do dóbr królewskich i zwana była "Königlich" /Królewska/ w odróżnieniu od części będącej własnością Puttkamerów zwanej "Adlig" /Szlachecka/. Z początkiem XX wieku Kobylnica stała się wsią chłopską. Bliskość dużego miasta, jakim był Słupsk bardzo korzystnie wpływała na rozwój Kobylnicy. Istniało tu wiele zakładów o charakterze usługowym i rzemieślniczym. Kwitł handel i mieszkańcy utrzymywali się z zajęć pozarolniczych.
Zabytki
Jednym z najstarszych obiektów budownictwa w Kobylnicy jest kościół, obecnie parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusowego. Najstarsza część świątyni - wieża została wzniesiona w XIV wieku, kościół wówczas należał do słupskiego klasztoru norbertanek. W XVII wieku zbudowano nową nawę z trójbocznym chórem. Istniejący do dzisiaj hełm wieży z latarnią pochodzi z 1781 roku. Korpus nawy głównej datowany jest na 1931 rok. Kościół został zbudowany z cegły na fundamencie z kamienia polnego. Pokryty dachem dwuspadowym z lukarną w kształcie "wolego oczka". Świątynię zbudowano na planie prostokąta. Z zabytkowego wyposażenia kościoła zachował się ołtarz kompilowany z elementów barokowych, prospekt organowy z 1781 roku oraz XIX- wieczna empora.
